راهنمای مطالعه:
دیجی بایت (DigiByte) با واحد اختصاری DGB، یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز و یک شبکه مبتنی بر بلاک چین است که با هدف امنیت، کاربرد به عنوان پول و یک روش پرداخت سریع و ارزان توسعه یافته است.
این ارز دیجیتال جزو معدود ارزهای دیجیتال قدیمی است که همچنان بر سرزبانهاست و طرفداران خاص خود را دارد. کار توسعه این ارز دیجیتال از سال ۲۰۱۴ آغاز شده است. در این پست با دیجی بایت و نحوه کار آن به زبان ساده آشنا میشوید.
حامیان دیجی بایت از این ارز دیجیتال به عنوان غولی یاد میکنند که هنوز بیدار نشده است. بر اساس گفتههای طرفداران دیجی بایت، این ارز دیجیتال از پیشرفتهترین فناوری در حوزه رمزنگاری استفاده میکند، از سریعترین شبکه برخوردار است، مقیاسپذیری (ظرفیت تایید تراکنشها) در آن بالاست و امنیتش نیز از دیگر ارزهای بزرگ بیشتر است.
افراد جامعه دیجی بایت معتقدند که فناوری برتر این شبکه در سالهای آینده گوی سبقت را از بیت کوین، لایت کوین و دیگر پولهای دیجیتال میرباید. آنها ادعا میکنند این شبکه بیش از ۱۰۰ هزار نود (Node) در سرتاسر دنیا دارد و جامعه استفادهکنندگان آن به شدت به این ارز وفادارند.
البته اینکه این ارز دیجیتال بیش از ۱۰۰ هزار نود دارد، تاکنون اثبات نشده است. نود به کامپیوتری گفته میشود که مستقیم به شبکه متصل است و کل بلاک چین را دانلود کرده است.
در وبسایت دیجی بایت اطلاعات کمی از مسائل فنی و نحوه عملکرد شبکه ذکر شده است و تمرکز اصلی بر روی کپیبرداری از شیوههای بازاریابی و کلماتی است که نظر کاربر را به خود جلب میکند. هنگامی که دستاوردهای دیجی بایت و برنامههای آنها برای آینده را مطالعه کنید، خواهید فهمید که ایدههای این شبکه تا چه حد جاهطلبانه و البته شاید تبلیغاتی است.
دیجی بایت به دنبال این است که ارز دیجیتالی برای نیازهای روزمره و همهی افراد جهان باشد. این بلاک چین را میتوان یک انشعاب (فورک) از بیت کوین دانست. تیم توسعهدهندهٔ دیجی بایت با استفاده از کد و ساختار فنی بیت کوین، این ارز دیجیتال را توسعه دادند و سپس آرام آرام با بهروزرسانیهای مختلف شباهت آن را به بیت کوین کمتر و کمتر کردند.
یکی از شباهتهای اساسی دیجی بایت با بیت کوین، ساختار تایید تراکنشهای این ارز دیجیتال است. هر دو شبکه، از مدل تراکنش خروجی خرج نشده (UTXO) استفاده میکنند.مثل بیت کوین، امنیت شبکه دیجی بایت هم از طریق فرایند ماینینگ یا همان مدل اجماع اثبات انجام کار (Proof of Work) تامین میشود و واحدهای DGB از طریق فرایند استخراج تولید میشوند.
به گفته تیم دیجی بایت، علت تعداد بالای واحدهای این ارز دیجیتال، استفاده آسانتر از آن به عنوان روش پرداخت است. البته به گفتهٔ بسیاری از کارشناسان، این نمیتواند دلیل مناسبی برای افزایش واحدهای یک ارز دیجیتال باشد، چون بیت کوین هم به واحدهای کوچکتری به نام «ساتوشی» تقسیم میشود.
زمان بلاک دیجی بایت در ابتدای راهاندازی ۶۰ ثانیه بود و به گفتهی تیم توسعهدهنده این شبکه میتوانست در هر ثانیه ۱۴۰ تراکنش را پردازش کند. هر دو سال یکبار زمان بلاک نصف میشود و اکنون ۱۵ ثانیه است. ساخت سریعتر بلاک باعث میشود تا تراکنشها سریعتر و سریعتر تایید بشوند.
بیت کوین را فقط میتوان با الگوریتم SHA-256 استخراج کرد اما در دیجی بایت همزمان میتوان از الگوریتمهای زیر برای ماینینگ بهره برد:
هر الگوریتم میتواند ۲۰ درصد از ظرفیت استخراج را داشته باشد. هدف این کار «عدم متمرکز شدن» و «عدم انحصاری شدن» ماینینگ عنوان شده است.
جرد تیت (Jared Tate)، کار توسعه دیجی بایت را از سال ۲۰۱۳ آغاز کرد و ژانویه ۲۰۱۴ بلاک جنسیس این ارز دیجیتال استخراج شد. در زمان عرضه دیجی بایت، پروژههای بلاک چینی چندانی وجود نداشت و عرضه آن نیز بدون سروصدا و بدون برنامهای برای جذب سرمایه صورت گرفت.
پس از انتشار رسمی دیجی بایت، تیت به صورت تمام وقت بر روی توسعه آن کار میکرد. مخارج توسعه این ارز دیجیتال از طریق کمکهایی صورت میگرفت که به تیم توسعهدهنده اهدا میشد.
گفته میشود که تیت و دیگر اعضای تیم توسعه این ارز، مقادیر قابل توجهی دیجی بایت در اختیار دارند که از استخراج اولیه و اولین تراکنشهای شبکه بدست آمده است. اخبار زیادی در خصوص دیگر اعضای تیم توسعه دیجی بایت وجود ندارد و نمیتوان نامی از آنها پیدا کرد. وبسایت رسمی این ارز نیز اطلاعاتی در خصوص تیم توسعه آن منتشر نمیکند.
یک خروجی تراکنش خرج نشده (Unspent Transaction Output)، به مانند پولی میماند که متعلق به کاربر است و کاربر میتواند در یک تراکنش دیگر آن را خرج کند.
سیستم بیت کوین و دیجی بایت بر خلاف بانکها کار میکند.
در بانکها برای اینکه مشخص شود، هر کس چه مقدار موجودی دارد، یک لیست از موجودی کاربران در اختیار بانک است که در زمان تراکنش از موجودی یک نفر کم میکند و به موجودی فرد دیگری اضافه میکند.
اما در دیجی بایت این گونه نیست و هیچ لیستی وجود ندارد که موجودی کاربران را ثبت کند. به جای آن از مدل UTXO استفاده میشود.برای اینکه یک نفر بخواهد تراکنش در شبکه انجام دهد، باید جمع ورودی و خروجی او یکسان باشد. مثلا اگر ورود تراکنش ما ۳.۵ است، خروجی هم باید ۳.۵ باشد.
یکی از اصلیترین مواردی که نودهای شبکه برای تایید تراکنش آن را بررسی میکنند، همین خروجی ها و ورودیهای تراکنش است که اگر برابر نباشند یعنی موجودی شما برای ارسال مبلغ درخواستی کافی نیست.
به عبارت دیگر و زبان سادهتر وقتی شما قصد ارسال مبلغی دارید، به شبکه که شامل گروهی از ماینرها و نودها است، تراکنشهای دریافتی قبلی خود را نشان میدهید و میگویید اینها مدارک داشتن دیجی بایت هستند.
سپس تراکنش شما معتبر شناخته شده و وارد بلاک میشود و ماینرها بر سر پیدا کردن معادله (هش) بلاک با یکدیگر رقابت میکنند تا در نهایت یکی به جواب بلاک میرسد و پاداش بلاک را دریافت میکند.
بلاک جنسیس یا همان بلاک اولیهٔ دیجی بایت، در دهم ژانویه سال ۲۰۱۴ (۲۰ دی ۱۳۹۲) ساخته شد. آن زمان تنها یک الگوریتم اثبات انجام کار در شبکه وجود داشت. همانطور که گفتیم کمی بعد با انجام یک هاردفورک، تعداد الگوریتمهای اثبات انجام کار به پنج عدد افزایش یافت که الگوریتم SHA256 (الگوریتم بیت کوین) و الگوریتم لایت کوین و دوج کوین، اسکریپت (Scrypt)، یکی از آنها بود. تعدد در تعداد الگوریتمهای استخراج باعث بهبود تمرکززدایی شبکه و بالا رفتن میزان امنیت آن میشود.
بلاکهای دیجی بایت هر ۱۵ الی ۱۸ ثانیه یکبار ساخته میشود. هر کدام از پنج الگوریتم استخراج، ۱.۵ دقیقه یکبار یک بلاک ماین میکنند. سایز تراکنشها در داخل هر بلاک محدود شدهاند. دیجی بایت، اولین ارز دیجیتالی بود که از فناوری سگویت که کوتاه شده عبارت «Segregated Witness» است، استفاده کرد.
با استفاده از سگویت، بلاک چین کوچکتر شده و مقیاسپذیری آن نیز بیشتر میشود. عمر شش ساله این ارز دیجیتال و تلفیق آن با سرعت بالا تولید هر بلاک باعث شده تا این ارز دیجیتال طولانیترین بلاک چین را در میان ارزهای دیجیتال داشته باشد. طول زنجیره بلاکهای دیجی بایت از بیت کوین نیز بیشتر است.
دیجی بایت ادعا میکند که از دیگر ارزهای دیجیتال امنتر است. ارجح قرار دادن امنیت بدان معناست که این پلتفرم تا حد امکان غیرمتمرکز باشد. همین مسئله یکی از دلایلی است که پروژه هنوز رشد چشمگیری نداشته است.
این تمرکززدایی از طریق تعدد الگوریتمهای استخراج و مشوقهای مناسب به خوبی به مرحله اجرا گذاشته شده است. الگوریتمهای ماینینگ، ماینرها را به پنج گروه مساوی و کوچکتر تقسیم میکند. این سیستم در عین حال که فضایی رقابتی را ایجاد میکند، به ماینرها اجازه میدهد که هر ۱.۵ دقیقه یکبار، بلاکی جدید را استخراج کنند.
دیجی بایت به صورت آنی، تعادلِ سختی را میان پنج گروه از ماینرها برقرار میکند و اجازه نمیدهد یکی از آنها بر دیگری سلطه داشته باشد. این فناوری تعادلی مولتی شیلد (MultiShield) نام دارد و یکی از فناوریهای پیشرفته این ارز دیجیتال به حساب میآید.
مولتی شیلد در ابتدا دیجی شیلد (DigiShield) نام داشت. این فناوری در ابتدا به صورت واکنشگرا عمل میکرد و مانع از این میشد که ماینرهایی با قدرت پردازش بالا در بلاک چینهای کوچک دستکاری کنند.
از کجا دیجی بایت بخریم؟دیجی بایت را هم میتوان با ریال و مستقیم با کارت بانکی خرید و هم میتوان بیت کوین یا اتریوم تهیه کرد و در صرافیهای خارجی به دیجی بایت تبدیل کرد.
برای خرید مستقیم دیجی بایت با ریال باید از طریق سایتهای ایرانی اقدام کنید. اما متداول ترین روش خرید دیجی بایت، مخصوصا برای کاربران ایرانی، خرید بیت کوین یا اتریوم از سایت های ایرانی و سپس تبدیل آن به دیجی بایت در صرافیهای معتبر خارجی است.
از آنجایی که صرافی بایننس از دیجی بایت پشتیبانی نمیکند، خرید آن در صرافیهای خارجی کمی برای ایرانیها ریسک دارد. کاربران ایرانی معمولا از صرافی Kucoin و CoinEx استفاده میکنند. باید توجه داشته باشید که به دلیل مسائل تحریم، پیش از انتخاب یک صرافی از مشکل نداشتن آن با کاربران ایرانی اطمینان حاصل کنید.
کیف پول دیجی بایت چیست؟برای دیجی بایت کیف پولهای بسیار زیادی وجود دارد. برای مشاهده کیف پول های معتبر دیجی بایت فقط کافی است به وبسایت رسمی دیجی بایت مراجعه کنید.
کوینومی (Coinomi) – اکسودوس (Exodus) – تراست والت (TrustWallet) و اتمیک (Atomic) از بهترین کیف پولهای دیجی بایت هستند. در بحث کیف پولهای سختافزاری که امنیت بالاتری دارند، ترزور (Trezor) و لجر (Ledger) از دیجی بایت پشتیبانی میکنند.
استخراج دیجی بایت چگونه است؟برای استخراج دیجی بایت نیاز به دستگاههای مخصوص (ASIC) یا FPGA دارید و استخراج این ارز با کارت گرافیک به صرفه نیست.
فراموش نکنید که دستگاه استخراج شما باید یکی از الگوریتمهای دیجی بایت را استخراج کند. چهار الگوریتم SHA-256 Qubit ،Skein و Scrypt از دستگاه ایسیک و الگوریتم Odocrypt از دستگاه FPGA پشتیبانی میکند.
مطالب مرتبط:
دوج کوین چیست؟ دانستنیها درباره دوج کوین
ارز دیجیتالی مونرو ، ویژگیها و چالشها