آیا تا کنون در مورد پرایوسی (Privacy) کوینها چیزی شنیده‌اید؟ به‌نظر شما آن‌ها قانونی هستند؟ ما در این مطالب به سراغ بررسی کامل این موضوع رفته و شما را با ارزهای خصوصی بیشتر آشنا می‌کنیم.
بیت کوین به‌عنوان یک سیستم پولی جایگزین برای ارزهای ملی تحت کنترل دولت‌ها معرفی شده است. متاسفانه، به‌دلیل ماهیتی که ارزهای دیجیتال دارند، برخی از حامیان سیستم رمزگذاری، معتقد هستند که این ارزها، از ویژگی‌های لازم برای محافظت از حریم خصوصی کاربران برخوردار نیست و به‌همین دلیل، با معرفی ارزهای خصوصی، سعی در برطرف کردن این مشکل داشته‌اند. این موضوع در کشورهای مستبد، بیشتر به چشم می‌خورد و حتی استفاده از ارزهای رمزنگاری شده را ممنوع کرده و حتی تبلیغات بدی علیه آن انجام داده‌اند.
بیشتر بخوانید: از ارز دیجیتال خود چگونه مراقبت کنیم؟
در حقیقت، بیت کوین از برخی از جهات، می‌تواند حریم خصوصی کمتری نسبت به ارزهای فیات داشته باشد. چرا که این سیستم بر پایه بلاک چیم عمومی توسعه داده شده است و بدین معنا است که هر کسی که منابع لازم برای انجام تجزیه و تحلیل‌های زنجیره‌ای را داشته باشد، می‌تواند هویت واقعی پشت ادرس‌اهی عمومی را کشف کرده و از آن‌ها برای کسب درآمد بیشتر استفاده کند. کوین‌های حریم خصوصی تا حدی در این زمینه بحث برانگیز بوده‌اند و از بین آن‌ها می‌توانیم به مونرو (Monero) و Dash اشاره کنیم.
این کوینها قابلیت ارسال و دریافت به کاربران دیگر را به‌صورت کاملا ناشناس فراهم می‌کنند و می‌توانند تعریف دقیقی از پرایوسی کوینها داشته باشند. همین موضوع سبب شده است که طرح چنین کوین‌هایی اهمیت بالایی برای جوامع داشته باشد. بسیاری از این کوینها بیش از آن چه انتظار می‌رفت، رشد و توسعه پیدا کرده‌اند و روز به روز هم کوین‌های بیشتری روانه بازار ارزهای دیجیتال می‌شود. امروزه، کوین‌های بسیار زیادی در قالب پرایوسی کوینها در بازار ارائه می‌شود و همین موضوع سبب می‌شود که کاربران برای انتخاب از بین آن‌ها به مشکل بربخورند.
می‌توان گفت که کوین‌های حریم خصوصی به‌دلیل توانایی بالایی که در تسهیل پولشویی و تامین مالی تروریسم دارند، به‌طور فزاینده‌ای مورد توجه اینگونه از افراد تبهکار قرار گرفته است. به‌همین دلیل، کانون نظارت جهانی و مبارزه با پولشویی، توجه زیادی به این موضوع نشان داده و در نتیجه، بسیاری از مبادلات مربوط به کوین‌های حریم خصوصی، از مبادلات رسمی خارج شده است. بنابراین، هنگام خرید یا استفاده از کوین‌های حریم خصوصی، باید بررسی‌های لازم را انجام داده و اطمینان حاصل کنید که می‌توانند قوانین هر کشور را رعایت کنند و شما مشکلی از بابت سرمایه‌گذاری روی آن نداشته باشید.
پرایوسی کوینها، طبقه‌ای از ارزهای رمزنگاری شده هستند که با پوشاندن مبدا و مقصد، به تراکنش‌های بلاک چین خصوصی و ناشناس کمک می‌کنند. برخی از تکنیک‌های مورداستفاده در این سیستم، شامل پنهان کردن موجودی و آدرس کیف پول واقعی کاربران است که برای این منظور، از ترکیب کردن چندین تراکنش با همدیگر و جلوگیری از تجزیه و تحلیل زنجیره‌ای در ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. از نظر شفافیت، بیت کوین و سایر بلاک چین‌ها، به هر کاربری اجازه می‌دهند که آدرس‌ها و تراکنش‌های عمومی را در شبکه خود مشاهده کنند. همین موضوع به ردیابی بهتر سپرده‌ها و برداشت آسان‌تر کاربران کمک می‌کند.
با این حال، کوین‌های حریم خصوصی دارای دو جنبه متفاوت هستند. ناشناس بودن و عدم قابلیت ردیابی، سبب می‌شود که هویت یک تراکنش کاملا پنهان مانده و امکان سو استفاده احتمالی در چنین تراکنش‌هایی نیز فراهم شود. قابلیت ردیابی تراکنش‌ها عملا غیر ممکن بوده و یک شخص سوم، با استفاده از خدماتی مانند تجزیه و تحلیل بلاک چین، می‌تواند دنباله تراکنش‌ها را دنبال کند و این روند در مورد کوین‌های پرایوسی فراهم نشده است.
بیشتر بخوانید: مزایای استفاده و پرداخت با بیت کوین
برای حفظ ناشناس بودن و عدم قابلیت ردیابی هر تراکنش، کوین‌های پرایوسی، از استراتژی‌های مختلفی استفاده می‌کنند که محبوب‌ترین آن‌ها، مخفی کردن آدرس، سیستم امضای لوپ، CoinJoin و همچنین zk-SNARKs است. آدرس‌های مخفی، به یک فرستنده نیاز دارند تا بتوانند از آن آدرس برای هر تراکنش ارسال شده، استفاده کنند. این موضوع از اتصال به گیرنده به‌طور مستقیم جلوگیری خواهد کرد. مونرو یکی از بهترین پرایوسی کوینها است که از نسخه آدرس مخفی کاری به‌نام پروتکل آدرس مخفی دو کلیدی (DKSAP) استفاده می‌کند. کوین جوین هم به‌عنوان یک میکسر برای کوینها تلقی می‌شود که امکان شناخته شدن آن‌ها را سلب می‌کند.
افرادی که معاملات مختلفی را در یک دفتر کاری وارد می‌کنند، با ادغام آن‌ها، تلاش می‌کنند که آدرس‌های جدیدی را به کاربران مربوطه ارسال کرده و امکان ردیابی تراکنش را سلب کنند. الگوریتم zk-SNARKs هم به دارندگان ارزهای رمزنگاری شده اجازه می‌دهد که اعتبار یک تراکنش را بدون افشای اطلاعات شناسایی مهم، مانند طرف‌های معامله و موجودی حساب، اثبات کنند. حال در ادامه قصد داریم به قانونی بودن این کوینها پرداخته و مباحث مهمی را بررسی کنیم. البته، این قوانین جهانی بوده و ممکن است که برخی از کشورها، قوانین محلی خاص خودشان را برای این منظور داشته باشند.
جواب این سوال هم بله و هم خیر است. قانونی بودن کوین‌های حریم خصوصی، به حوزه‌های قضایی هر کشور بررسی دارد. به‌عنوان مثال، در کره جنوبی، دولت استفاده از تجارت کوین‌های حریم خصوصی را در صرافی‌های ارزهای رمزنگاری شده، به منظور جلوگیری از پولشوییی ممنوع کرده است. با این حال، حوزه‌های قضایی دیگری را هم می‌توان مثال زد که این کوینها را ممنوع نکرده‌اند. البته آن‌ها مهر تائید هم روی آن‌ها نزده‌اند و صرفا قوانین برای‌شان وضع نشده است. این بدان معنی است که عملکرد یک پرایوسی کوین در یک کشور، می تواند تعیین کننده شرایط خاص آن باشد و مسیر متفاوتی را برایش رقم بزند.
به‌عنوان مثال، دولت ایالات متحده، راه متفاوتی را در پیش گرفته است و به‌دنبال توسعه ابزارهایی است که از پوشش دادن پرایوسی کوینها در معاملات انجام شده جلوگیری کرده و به شکل دیگری، امکان استفاده از آن‌ها را فراهم نکند. در واقع، آمریکا به‌دنبال ممنوع کردن آن بدون نیاز به دریافت نامه قضایی برای آن است و می‌خواهد که به‌صورت سیستماتیک، چنین ارزهایی را که موجب پولشویی و دیگر خطرات مختلف می‌شوند را از چرخه اقتصادی خارج کنند. این ابزارها ممکن است که در آینده توسعه پیدا کرده و قدرت بیشتری در برابر پرایوسی کوینها داشته باشد.
معامله‌های خصوصی، لزوما مربوط به فعالیت‌های مخرب مانند پولشویی و تامین مالی تروریسم نمی‌شود. برخی از کاربران تنها قصد دارند که یک حریم خصوصی در تراکنش‌های مالی خود داشته باشند و از چنین کوین‌هایی برای این منظور بهره ببرند. بنابراین، آن‌ها کاربرد ساده پرایوسی کوینها را مدنظر قرار دارند. تعداد سازمان‌های دولتی که از ارزهای دیجیتال غیرقابل ردیابی حمایت می‌کنند، به‌طور پیوسته افزایش پیدا کرده است و از بین آن‌ها، می‌توانیم به ایلان ماسک، ناوال رویکنت و همچنین ادوارد اسنودن اشاره کنیم که به‌طور صریح، از برنامه‌های متمرکز بر حریم خصوصی حمایت کرده‌اند.
این موضوع از آن‌جایی اهمیت پیدا می‌کند که برخی از سازمان‌های تنظیم کننده سیستم‌های مالی جهان مانند FATF، چه اقدامات و راهنمایی‌هایی برای کوین‌های حریم خصوصی در نظر گرفته‌اند و با چه برنامه‌هایی می‌توانند زمینه‌ساز حضور قانونی آن‌ها در بین ارزهای دیجیتالی باشند. این در حالی است که کوین‌های حریم خصوصی، هنوز به‌صورت کامل ممنوع نشده‌اند، اما مقررات زیادی که توسط FATF به ثبت رسیده است، مشکلاتی را برای اشتراک اطلاعات و مبادلات ایجاد کرده است و به‌همین سادگی نمی‌توانید بین دو کشور یا دو سازمان، از چنین کوین‌هایی برای رد و بدل کردن کوین استفاده کنید.
پیش‌نویس دستورالعمل جدید FATF که در ماه ژوئن سال ۲۰۲۱ و پس از مشورت جامعه جهانی منتشر شد، توصیه نامه‌های جدیدی را برای کسانی که با ارزهای ناشناسی مانند کوین‌های پرایوسی سر و کار دارند، ارائه کرد. جالب است که بدانید که FATF پرایوسی کوینها را با عنوان ارزهای ناشناس می‌شناسد و لفظ حریم خصوصی را برای آن‌ها به کار نبرده است. این توصیه نامه‌ها با‌عنوان AML/CFT منتشر شده‌اند و قوانین مشخصی برای فعالیت چنین کوین‌هایی دارند. در ادامه به شرایط کوین‌های حریم خصوصی در بازار ارز دیجیتال خواهیم پرداخت می‌بینیم که تا چه حدی در بین کاربران به محبوبیت رسیده است.
امکان انجام تراکنش با کوین‌های حریم خصوصی، کاملا مربوط به تعهدات کشورها در برابر توصیه نامه AML/CFT بستگی دارد. معاملات مربوط به ارزهای رمزپایه متمرکز بر حریم خصوصی، می‌توانند از این گونه قوانین مبرا باشند و ناظرانی که روی این موارد حضور دارند، صرفا می‌توانند روی صرافی‌های متمرکز تسلط داشته باشند. هنگامی که یک رگولاتور، یک ارز رمزنگاری‌شده خاص را در یک محدوده ممنوع می‌کند، یک صرافی باید در اسرع وقت، معاملات خود را در این راستا متوقف سازد. در غیر این‌صورت، در خطر تعطیلی کامل قرار خواهد گرفت.
در چنین مواردی، برخی از بازارهای ارز رمزنگاری شده، می‌توانند معاملات خود را متوقف کرده و کوین‌های مربوط به آن را، به‌طور کامل از پلتفرم خود خارج کنند. همان‌طور که می‌بینید، چنین شرایطی تنها برای صرافی‌های متمرکز و شناخته شده وجود دارد و برخی از کوینها، می‌توانند کاملا چنین قوانینی را دور بزنند. کوین‌های حریم خصوصی در چندین ماه گذشته، با نظارت فزاینده‌ای از جانب نهادهای نظارتی روبرو شده است و برخی از بزرگ‌ترین صرافی‌های جهان، مجبور به حذف کوین‌های آن شده‌اند تا در معرض تعطیلی و پلمپ توسط سازمان‌های جهانی قرار نگیرند.
بیشتر بخوانید: بهترین آلت کوینها کدامند؟
با توجه به چنین رویدادی، کوین‌های برتر حریم خصوصی، مانند دش (Dash)، مونرو (Monero)، زی‌کش (Zcash) و موارد دیگر، توسط چندین پلتفرم معاملاتی برجسته، از جمله کوین بیس بریتانیا، کوین چک، بیت‌رکس و شیپ شیفت، از لیست تراکنش‌ها خارج شده‌اند. برخی از صرافی‌ها نیز همچنان به پشتیبانی از چنین ارزهایی در پلتفرم خود ادامه می‌دهند. جمینی (Gemini) به‌عنوان یکی از این پلتفرم‌های محبوب، از زی‌کش در سپتامبر سال ۲۰۲۰ پشتیبانی به‌عمل آورد. دلیل مشخصی که توسط FATF برای فشار آوردن به این صرافی‌ها وجود دارد، استانداردهای ۱۶ تایی است که فشار زیادی را بر قوانین تنظیم کننده کشورها می‌گذارد تا اطمینان حاصل کند که مبادلات مختلف توسط ارائه دهندگان خدمات، مجوزهای لازم را دریافت کرده و می‌توانند اطلاعات شناسایی کاربران را هنگام انتقال وجه با یکدیگر به اشتراک گذارند.
صرافی‌ها، حتما باید ملزم به تعهد به VASP باشند و هنگام درخواست مجوز توسط FATF، تعهدات لازم را انجام داده و اطلاعات کاربران در اختیارشان گذارند. علیرغم تمام این اقداماتی که صورت گرفته است، برخی از گزارش‌ها نشان می‌دهد که خلافکاران، علیرغم اینکه بیت کوین فاقد امکانات کوین‌های خصوصی است، از آن برای معاملات خود استفاده می‌کنند و هنوز به سمت کوین‌های پرایوسی نمی‌روند. در ادامه به برخی از کوین‌های مهم در حوزه پرایوسی می‌پردازیم.
دش یکی از ارزهای رمزنگاری ناشناس است که در قالب پلتفرم بیت کوین در سال ۲۰۱۴ معرفی شروع به کار کرد. این کوین توانست پیشگامی برای کوین‌های حریم خصوصی باشد و بعدها به XCoin تغییر نام داد. این تغییر نام ادامه پیدا کرده و دارک کوین نیز تا همین اواخر به آن اطلاق می‌شد. در نهایت، همان عنوان دش برای آن پذیرفته شده است. دش دارای ویژگی‌های کامل پرایوسی بوده و استراتژی کوین جوین برای پوشاندن اطلاعات ورودی تراکنش‌های واقعی استفاده می‌کند. سیستم PrivateSend هم در این کوین وجود دارد و می‌توانید ارسال پول بدون شناخته شدن را انجام دهید.
توسعه ارزهای رمزنگاری شده دش، برعهده گروه DCG بوده و آن‌ها اثبات کرده‌اند که کوین دش بر قابلیت استفاده و حفاظت از اطلاعات کاربران تمرکز داشته است. فورک بیت کوین بودن این ارز رمز، بدین معنا است که دش یک ارز رمز بومی نبوده و از یک ارز رمز دیگر به وجود آمده است. علاوه بر این، رایان تیلور مدیرعامل DashPay، این ادعا را دارد که دش یک ارز قدرت گرفته از بیت کوین نبوده و ویژگی‌های خاص و منحصربه‌فرد خودش را دارد. به هر حال، به‌عنوان یک فورک بیت کوین، جزئیات معاملات آن مانند موجودی کیف پول و آدرس‌های ثبت شده در بلاک چین، به‌صورت عمومی در دسترس قرار می‌گیرند، مگر اینکه کاربران گزینه PrivateSend را فعال کنند.
بیشتر بخوانید: کیف پول ارز دیجیتال
تفاوت اصلی میان دش و بیت کوین، در الگوریتم‌های جامع آن‌ها نهفته است. به‌عنوانن مثال، هر دو با استفاده از سیستم اثبات کار به فعالیت خود ادامه می‌دهند، اما دش دارای یک لایه اضافی است که به‌عنوان میزبان برای گرامرهایی است که با مکانیزم اثبات کار (PoS) فعالیت می‌کنند. در نتیجه، دش ممکن است که به‌دلیل سرعت بیشتر معاملات و هزینه‌های پایین تراکنش، از نظر سهولت استفاده، بهترین کوین برای حفظ حریم خصوصی باشد. قابل ذکر است که دش از ویژگی InstantSend هم استفاده می‌کند که مکانیزمی مناسب برای انجام تراکنش‌های آنی است.
بیت کوین در مقایسه با دش، از نظر حریم خصوصی، نمی‌تواند حرفی برای گفتن داشته باشد، چرا که به کاربران خود اجازه می‌دهد تا تراکنش‌ها را در هر حالتی بررسی کرده و در اختیار عمومی گذارند.
بیشتر بخوانید: معرفی انواع ارزهای دیجیتال
هر دوی این ارز رمزها در زمره پرایوسی کوینها قرار می‌گیرند، اما از نظر ارائه ویژگی‌های حریم خصوصی، با همدیگر تفاوت دارند. دش از یک سیستم دو لایه‌ای استفاده می‌کند که PoW را با PoS ادغام می‌کند. علاوه بر این، ویژگی ناشناس بودن آن از طریق تابع PrivateSend فراهم می‌شود که می‌تواند یک ویژگی اختیاری باشد.
از سوی دیگر، معاملاتی که در شبکه مونرو انجام می‌شود، داخلی و ناشناس هستند. توجه داشته باشید که دش از کوین جوین استفاده می‌کند و مونرو، مجموعه‌ای از استراتژی‌های افزایش قابلیت حریم خصوصی، از جمله امضای لوپ، RingCT و موارد دیگر را به کار برده است. این امر سبب می‌شود که نسبت به دش، غیرقابل ردیابی‌تر باشد. مونرو می‌تواند حریم خصوصی بهتری را برای معامله‌کنندگان فراهم کند، اما استفاده از دش، بسیار سریع‌تر و ارزان‌تر از XRM است.
دش از الگوریتم هش X11 استفاده می‌کند و این در حالی است که زی‌کش از مکانیسم zk-SNARKs و الگوریتم Equihash استفاده می‌کند. آن‌ها شباهت‌های زیادی با همدیگر دارند و مهم‌ترین آن‌ها، فورک بیت کوین بودن، محدودیت اندازه بلاک ۲ مگابایت و زمان تایید بلاک ۲.۵ دقیقه‌ای است. وقتی که صحبت از حریم خصوصی به میان می‌آید، زی‌کش می‌تواند عملکرد بهتری نسبت به دش داشته باشد، چرا که معاملات دش، در صورت دسترسی به مستر نود، قابل مشاهده خواهد بود.
بسیاری از افراد، مونرو (XRM) را به‌عنوان بهترین پرایوسی کوین در بازار می‌دانند. چرا که مجموعه قدرتمندی از ویژگی‌های حریم خصوصی، مانند RingCT، آدرس‌های مخفی‌کاری و امضای رینگ را برای بالا بردن قدرت ناشناس ماندن کوین استفاده می‌کند و همین موضوع می‌تواند نسبت به تمام کوین‌های بازار، یک برتری برای مونرو ایجاد کند. در واقع، حریم خصوصی مونرو آن‌قدر استثنایی است که سرویس درآمد داخلی ایالات متحده یا همان IRS، مجبور شده است تا جایزه ۶۲۵ هزار دلاری برای هر کسی که بتواند فناوری ناشناس بودن این ارز رمز را بشکند، تعیین کند. با این حال، کارمندی از سازمان Chainalysis ادعا کرده است که مونرو کاملا هوشمند طراحی شده است، اما بی‌عیب و نقص نیست و به‌هر حال ناشناس بودن آن هم روزی شکسته خواهد شد.
بیشتر بخوانید: آشنایی با ارز دیجیتال مونرو و استخراج آن
شما نیز می‌توانید نظرات خود را در این مورد با ما به اشتراک گذارید. فکر می‌کنید آینده کوین‌های حریم خصوصی چه خواهد شد و دولت‌ها تا چه زمانی به مقابله با آن می‌پردازند؟ در بخش کامنت‌ها با ما همراه شوید.
